Kazimierz Poczmański jest znakomitym portrecistą, a
jednocześnie autorem pejzaży i świetnej martwej natury. Jego
portrety maja w sobie coś z dokładności i precyzji Rodakowskiego,
chociaż są subtelniejsze w oddaniu szczegółów. Portrety
Poczmańskiego, z których jeden [mowa o portrecie I. Szewińskiej,
uwaga moja, pm] przedstawiamy naszym Czytelnikom, odznaczają się
rzeczywiście wielką kulturą artystyczną i znakomitym oddaniem
wnętrza osobowego modelu. Za swój wzór artystyczny Poczmański
uważa portret Ingresa, malarza ubiegłego stulecia, wykształconego na
malarstwie włoskim."
Z. Lipińska "Widnokręgi" 7/1969
|
Kazimierz Poczmański jako malarz portrecista należy w tej
dziedzinie twórczej do europejskiej elity. W szerszym zasięgu
warsztatowym jest autorem poza portretami szeregu znakomitych
martwych natur. Uprawia również malarstwo ścienne, sgrafitto oraz
komponuje wnętrza aranżując całość, zwłaszcza przy malarstwie
kościelnym przez siebie projektowanym.
Prace K. Poczmańskiego znajdują się w kraju i za granicą (USA,
Francja, Hiszpania, Belgia, Niemcy, Wyspy Bahama) oraz, poza
licznymi zbiorami prywatnymi, w Muzeum Narodowym, kilku muzeach
regionalnych, w posiadaniu Rady Państwa, Prezydium Rady Ministrów,
Ministerstwa Kultury i Sztuki, Ministerstwa Obrony Narodowej,
wyższych uczelni (m.in. Politechnika Warszawska, Uniwersytet Łódzki,
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego), Kurii Metropolitalnej
Warszawskiej i kilku kościołów.
Na wystawie grupy "Zachęta" w Moskwie i Leningradzie w ZSRR
zebrał entuzjastyczne recenzje czołowych czasopism sztuki i kultury
tego kraju. Szczególnie mocno podkreślały wielkie walory jego
twórczości, stwierdzając, że należy do najwybitniejszych osiągnięć
twórczych w Europie.
Ponadto K. Poczmański jest wybitnym działaczem kulturalnym
i społecznym na terenie krajowych organizacji twórczych.
Piotr Marczewski i prof. Wacław Palessa
Warszawa, 21.X.1969
|
|
